Mahrem Den

Çünkü böyle bir şeydi donmak. Bitmeyen bir ölüm.. Ne noktalamak sürmekte olanı ne hazırlanmak gelmekte olana ; ne bir son hayata ne de bir başlangıç bir başka zamana... sadece ve sadece uzayıp giden bir akış, buradan uzağa... çünkü böyle bir şeydi donmak yani akmak yani akarken durmamak, yani duramamaya akmak. eşiksiz, merhalesiz, zahmetsiz. e böylesine akışkan olduğu için, insanın kanını çekerken canını acıtmayan tek ölümdü donmak. Hayatın son bulmayacağına dair sıcacık bir avuntu yayardı bu kesmiş avuçlarından. Üstelik kendide inanırdı inandırdıklarına. Aslını inkar varlığına isyan eden tek ölümdü donmak. kısık sesiyle mırıl mırıl konuşuyordu kurbanının kulağına . Coşkuyla anlatırdı yalanlarla örülü hikayesini. Sonra durup aniden susar , hikayeyi yarıda kesip gitmeye yeltenirdi. Kurban telaşla sarılırdı sıcacık avuntu yayan buz kesmiş avuçlara; gitmesine izin vermezdi. Öldürürken kurbanının rızasını alan tek ölümdü donmak..